Ik kreeg twee hele grote doeken voor mijn verjaardag. Die twee staan heerlijk wit naar me te lonken, maar ik durf er nog niet aan. Het enorme grote oppervlak maakt het best moeilijk om groots te blijven kijken en niet in kleine details te verzanden. Ik zal er toch een keer aan moeten geloven dus heb ik een tactiek bedacht…ik was al naar groot schilderen en dat gaat me goed af – dus heb ik eerst een groter doek gepakt en ben aan de slag gegaan. Het was een opdracht – extra handicap dus; proberen de wensen van iemand anders te vertalen naar het canvas – en ook dit schilderij heeft weer vele lagen verdieping gekregen. Om tot een goed eindwerk te komen vraag ik graag de mening van andere kunstenaars. Dit leidt af en toe wel tot behoorlijke frustraties omdat ik bijvoorbeeld net tevreden was over een bepaald onderdeel maar de kritiek eigenlijk wel klopt en dan moet ik dus weer aan de slag.
Maar – het eindresultaat mag er wezen. Binnenkort komt de opdrachtgever langs om het in het echt te aanschouwen – ik ben benieuwd.
En dan nog door naar Grootst
